To na pozór nie powinno być wielkie dzieło. Nie ma rozmachu, wielu statystów, ścieżki muzycznej nie stworzył wybitny kompozytor, statyczne zdjęcia upodabniają film do produkcji telewizyjnych (chociaż w niektórych momentach dają ciekawy efekt), opiera się przede wszystkim na przeciwstawieniu, a może raczej zestawieniu ze sobą dwóch głównych postaci. Jednak odtwórcy głównych ról nie tylko dobrze oddali emocje bohaterów, ale wręcz "pociągnęli" cały film, wzięli cały jego ciężar na siebie, pokazując najwyższą klasę gry aktorskiej. Dla potencjalnych widzów to ważne, zwłaszcza że żyjemy w czasach żałośnie marnych aktorzyn wyłowionych do serialików z agencji reklamowo-aktorskich, a następnie wypromowanych przez kolorowe pisma. No chyba że dana osoba jest akurat wielbicielem kolorowej papki produkcyjnej - to lepiej niech tego filmu nie ogląda, bo później będzie narzekać, że film jest nudny, za mało akcji i w ogóle nie ma scen łóżkowych, a to już niewybaczalne.

"Królewskie polowanie na słońce" udowadnia, że film historyczny, nawet z lat 60. (jak przystało na tamte czasy) nie musi być realizowany z wielkim rozmachem. Ba - to nie jest w ogóle film historyczny, bo kompletnie rozmija się z faktami historycznymi, jest po prostu przeniesieniem na ekran sztuki teatralnej. To dzieło artystyczne i to, jak to się mówi, "z wysokiej półki".